Z wielkiego ekranu / MIŁOŚĆ W CZASACH APOKALIPSY

Tym razem nieco inna tematyka, jak można domyślić się po tytule posta chodzi o film. Nie byle jaki, bynajmniej nic luźnego i lekkiego.

Jest lato, rok 1944, Warszawa, Wola.

Młody Stefan (Józef Pawłowski) pracuje w fabryce Wedla, gdzie z trudem znosi poniżenia ze strony Niemców.

Od śmierci ojca w 1939 r., podczas Kampanii Wrześniowej, sam opiekuje się matką i młodszym bratem.

Mimo iż obiecuje jej, że nie będzie się angażował w działalność powstańczą, marzy, by spełnić obowiązek wobec Ojczyzny i z pomocą Kamy (Anna Próchniak), wstępuje w szeregi Armii Krajowej.

Gdy 1 sierpnia 1944 roku wybucha Powstanie Warszawskie, jego życie zupełnie się zmienia, ale nie tylko jego.

Granaty, strzały, ruiny, krew, tak teraz zaczyna wyglądać Warszawa. Są zwycięstwa i porażki, radość z wygranej i łzy po stracie bliskich. Wszystko to w jakiś sposób oddziałuje na tych młodych ludzi, sam Stefan jest świadkiem rozstrzelenia jego matki i kilkuletniego brata, ale wszyscy wiedzą, że trzeba walczyć, że chcą walczyć.
W obecności tych tragicznych wydarzeń pojawia się miłość. Kamy do Stefana i Stefana do Biedronki (Zofia Wichłacz). Miłość trudna. Stefan po raz pierwszy doznaje takiego uczucia w stosunku do Biedronki, jednak nie jest im dane zbyt długo cieszyć się sobą. Z kolei Kama, skrycie zakochana w Stefanie wierzy, że po wojnie będą razem, z filmy wynika, że ona też nie jest mu obojętna.

Film jest naprawdę dobrze zrobiony i zasługuje na uwagę, chociaż osobiście niektóre "efekty" nie do końca, do mnie przemówiły. Nie jest to film łatwy, jak sam reżyser powiedział: "Chciałem nakręcić podróż przez piekło." Dużo cierpienia, krwi, śmierci... Ale to tylko film, nie oddaje tego, co naprawdę działo się 70 lat temu...

"Miasto 44" w reżyserii Jana Komasy, bo o nim mowa, to bez wątpienia dramat wojenny. Wśród tragicznych wydarzeń, młodzieńczej miłości, przedstawia przede wszystkim odwagę, siłę i patriotyzm. Jest to film, który przekazuje niezwykle silne emocje, które równie silnie oddziałują na widza i pobudzają do refleksji. "Ten film jest też po to, żeby nami potrząsnąć, żeby przypomnieć, że to co mamy, jest kruche".

To tylko tak w skrócie, żeby nie opowiadać całego filmu. Każdy wyda swoją ocenę/opinię, po tym jak sam go zobaczy, a czy warto? Myślę, że tak, choć pewnie nie każdemu on się spodoba.

A poniżej jeszcze słoneczne zdjęcia, na które teraz już nie mogę sobie pozwolić, po pierwsze za oknem szaruga, po drugie już złapało mnie lekkie przeziębienie, które mam nadzieję jak najszybciej odejdzie. Poniżej koszula, która niedawno nabyłam i cały czas zastanawiam się, czy aby na pewno pasuje mi ten kolor, bo podobać się podoba. :p
Za tydzień mała recenzja z koncertu, na który się dziś wybieram, oby się wypogodziło. :)y
Ale zanim przyjemności, trochę obowiązków, repetytorium do historii i WOS-u wzywa! :p

Trzymajcie się, udanego weekendu! :)

Pozdrawiam! :)